Hoe ik na een aantal stuurloze jaren tóch op de juiste bestemming aankwam...
Ik las een tijdje geleden op iemands Insta-account dat ze een beetje de draad kwijt was van haar eigen account: door de eindeloze dingen te doen die ze leuk vond, voelde ze zich ineens een beetje stuurloos. Ik las het en vond het echt heel herkenbaar; het is een gevoel dat ik zelf ook jarenlang gehad heb. Het liet me een aantal dagen niet los, dus besloot ik er wat over te schrijven.
Ik wist zelf na mijn VWO niet wat ik wilde; ik was het studeren eigenlijk wel zat en had het heel erg naar mijn zin in de viswinkel waar ik destijds werkte (geboren en getogen Volendamse). In augustus was ik met m’n moeder in Griekenland en besloot ik mezelf last minute in te schrijven voor de opleiding Nieuwgrieks. ‘Maar wat ga je daar dan in Godsnaam mee doen?’ Deze vraag kreeg ik dagelijks te horen. En het antwoord: dat weet ik zelf ook niet. Maar hoe belangrijk was dit? Ik was achttien en ik vond dit leuk om te leren, moest ik dan echt nu al bepalen wat ik ‘als ik later groot ben’ wilde doen?
Mijn viscarrière
In de jaren die volgden raakte ik echter ook steeds meer ‘ontspoord’ van de weg naar de toekomst en des te ouder ik werd, des te angstiger om volwassen te worden. Na mijn studie ging ik alsnog fulltime in de viswinkel werken en had ik eindelijk rust. Rust in mijn hoofd, want eindelijk moest ik niks meer: geen deadlines, geen studiedruk, geen tentamens, examens, scripties, keuzes. Gewoon lekker elke dag vis fileren, haring snijden, koken, en gezellig met collega’s vis verkopen.
Na een paar jaar ging er toch weer iets kriebelen. Ik miste het schrijven, werken met talen en nieuwe dingen leren. Er was ineens dat gevoel: ik was klaar voor iets anders.
Ik ging er een half jaar tussenuit, terug naar Griekenland voor een opfriscursus en tussendoor dingen doen die ik leuk vind. En dat zijn er veel. M’n vriend zuchtte nog wel eens als ik weer naar een musical ging met m’n moeder, een rockconcert met vrienden of een voetbalwedstrijd met m’n broer: ‘er is ook niets dat jij niet leuk vindt’.
En dat klopt inderdaad. Ik hou van lezen, schrijven, boeken en podcasts luisteren, wandelen met mijn hond, hardlopen, handballen, de sportschool. Ben al jaren bezig met gezondheid, lifestyle, duurzaamheid, vegetarisch eten, koken. Maar ik hou ook ontzéttend van feestjes met vrienden, concerten, festivals, musicals. En dan voetbal. Het liefst ga ik elke week naar een voetbalwedstrijd, volg ik alle wedstrijden op tv en combineer ik weekendjes weg indien mogelijk áltijd met een voetbalwedstrijd in het buitenland. Over het buitenland gesproken; ik droom van de wereld rondreizen en in het buitenland wonen. Maar tegelijkertijd ben ik een echte huismus. Ik heb een koopwoning, een hond en een poes, en ben al bijna twaalf jaar samen met mijn vriend, een echte Volendammer die zijn dorp nooit zou willen verlaten.
“Absoluut gelukkig, maar nooit tevreden”
Je begrijpt het ondertussen denk ik wel: ik leef in een continue mentale tweestrijd. Want ik ben absoluut gelukkig, maar nooit tevreden. Onrustig, omdat er altijd wel iets is wat ik wil.
Drie jaar geleden begon ik aan een nieuwe opleiding. Ik werkte intussen als tekstschrijver bij een schoonmaakbedrijf en een voetbalreisbureau en ik besloot dat ik mijn Engels verder wilde ontwikkelen. Ik ging de vertaalopleiding Engels doen aan ITV Hogeschool in Utrecht.
En toen vielen de puzzelstukjes ineens op de plaats. Ik begaf me op een plek met alleen maar ‘taalgekkies’, kwam erachter hoe diep talen eigenlijk gaan en genoot van elk taalweetje dat ik leerde. Leren over talen is een oneindig proces. Ik hervond m’n liefde voor tekstschrijven en voor de Nederlandse taal, ging een basiscursus Spaans doen en leerde meer dan ooit tevoren.
Vorig jaar juni schreef ik me in bij de KvK als Lindsay Text & Translation en begon ik met m’n eerste freelance opdrachten. Ik kwam erachter hoe handig het is om als vertaler en tekstschrijver veel interesses te hebben. Wanneer je veel weet van verschillende onderwerpen kun je gevarieerd schrijven en heb je een bredere range aan (ver)taalopdrachten. En ik vind dus heel veel leuk!
Wat ik vooral heb geleerd van dit jarenlange proces waarin ik me regelmatig stuurloos voelde, terwijl vrienden om me heen hun dromen nastreefden en fysio, schooljuffrouw of kapster werden: omarm wat er op je pad komt, de leuke dingen, maar ook zeker de minder leuke dingen. Elk obstakel, elke hindernis en elke tegenslag is een ervaring die je in je tas stopt, meeneemt, en op een later moment van pas komt. Jouw levensweg vormt je wie je bent en wat je kan – ook al zie je door de bomen soms even het bos niet meer.
Recente reacties